Μάνα, ο στύλος της οικογένειας

Όπως κάθε χρόνο, έτσι και φέτος στο Σχολείο μας, με αφορμή την γιορτή της Υπαπαντής του Κυρίου, πραγματοποιήθηκε εκδήλωση για την γιορτή της μητέρας.

Η εκδήλωση άνοιξε με ένα όμορφο βίντεο για την μητέρα. 

            

Ακολούθησε χαιρετισμός του Διευθυντή του Σχολείου κ. Φώτη Χριστοδούλου. Αφού καλωσόρισε την πρόεδρο του Δ.Σ. του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων κ. Μαρία Μιχαλοπούλου και την αντιπρόεδρο κ. Σόφη Τσαβαλιά καθώς και όλους τους γονείς, παρουσίασε τον κεντρικό ομιλητή της εκδήλωσης, τον πατήρ Κωνσταντίνο Καντάνη. Ο κ. Χριστοδούλου είπε: «Είναι ιδιαίτερη τιμή και χαρά για το Σχολείο μας, που απόψε στην ετήσια γιορτή την αφιερωμένη στην μάνα, βρίσκεται ανάμεσά μας ο πατήρ Κωνσταντίνος Καντάνης». Ο κ. Χριστοδούλου αναφέρθηκε τόσο στο φιλανθρωπικό έργο του πατέρα Κωνσταντίνου, όσο και στις σπουδές του άλλα και στην ‘’ιδιότητά’’ του ως πατέρα έξι παιδιών. Ο κ. Χριστοδούλου συνέχισε: « Ίσως ορισμένοι από εμάς, κι εγώ δεν σας κρύβω ότι είχα στην αρχή είχα αυτή την επιφύλαξη, γιατί στην γιορτή της μητέρας καλούμε έναν πατέρα για να μιλήσει; Η απάντηση είναι πολλή απλή. Γιατί μητέρα χωρίς πατέρα δεν υπάρχει. Κι έπειτα πρότειναν κάποιοι συνάδελφοι, μιας και κάνουμε γιορτή για την μητέρα, αλλά όχι για τον πατέρα, να συνδιάσουμε και τα δύο, μητέρα και πατέρα και να επεκταθούμε περισσότερο και το αποψινό αφιέρωμα, να είναι αφιέρωμα στην οικογένεια. Έχει βέβαια τον γενικό τίτλο η γιορτή μας ‘’Μάνα, ο στύλος της οικογένειας’’, γιατί η μάνα είναι το στυλιάρι, είναι η βάση πάνω στην οποία στηρίζεται η οικογένεια».

 Τον λόγο πήρε ο πατήρ Κωνσταντίνος ο οποίος θεώρησε τιμητική την πρόσκληση αυτή και μίλησε με θαυμασμό για το ‘’εξαίρετο’’, όπως ο ίδιος χαρακτήρισε, το έργο που γίνεται στο Σχολείο. Ο πατέρας Κωνσταντίνος είπε: « Ιδιαιτέρως χαίρομαι που σήμερα η ομιλία θα γίνει ανάμεσα στον θησαυρό της Ελλάδος, που δεν είναι πετρέλαιο ή κάτι άλλο, αλλά είναι οι ρίζες μας, είναι τα παιδιά μας και οφείλουμε σ’αυτά τα πάντα. Για πολλόυς είναι η γενιά η χαμένη, είναι η γενιά της κρίσης. Γι’αλλους είανι η γενιά της νέας ιστορίας, που θα φύγουν από την κρίση. Και είμαι ένας από αυτους που πιστεύουν ότι τα εγγόνια τους θα διαβάζουν στα βιβλία για την νίκη που αυτά τα παιδιά θα κάνουν κι εμείς ως γονείς οφείλουμε να τα προετοιμάσουμε.» Ο πατέρας Κωνσταντίνος στην ομιλία του ανέπτυξε τον λόγο που συνδέεται η γιορτή της Υπαπαντής με την Παναγία, παρουσίασε πρότυπα μητέρων και τοποθετήθηκε στο πώς μια μητέρα μπορεί να γίνει ‘’πρότυπο μητέρας’’.

Αμέσως μετά τον λόγο πήρε η πρόεδρος του Δ.Σ. του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων κ. Μαρία Μιχαλοπούλου. Η κ. Μιχαλοπούλου είπε:«Τα παρακάτω που θα σας πώ, στο νού μου ήρθαν την πρώτη φορά που σ’αυτό το σχολείο έμαθα, την γιορτή της μητέρας την ημέρα της Υπαπαντής. Θυμάμαι από μικρή να υπάρχει η παγκόσμια γιορτή της μητέρας. Όταν ήμουν μαθήτρια της Δ’ δημοτικού, ο δάσκαλος, μας ζήτησε να γραψουμε έκθεση για την μάνα. Ένας συμμαθητής μου, που ήξερε καλά τι σημαίνει ‘’ μάνα’’, μιας και είχε χάσει την δική του, έγραψε: «Η μάνα είναι το λάδι μας! Η ζάχαρή μας!» Και πόσο δίκιο είχε!Μπορεί να ζήσει κάποιος χωρίς το λάδι; Γίνεται φαγητό χωρίς έστω μια σταγόνα λάδι; Και πώς να ζήσεις μια ζωή που δεν είναι γλυκιά; Αυτό ήταν η μάνα για εκείνον! Ήταν απαραίτητη και νόστιμη σαν λάδι! Και γλυκιά σαν ζάχαρη!Όμως πολλές μαμάδες σήμερα, δεν γνωρίζουν ότι είναι το λάδι και η ζάχαρη. Μένουν ήσυχες στο σκοτάδι τους,ακούγωντας μόνο την φωνή του παιδιού τους, χωρίς όμως να προσπαθούν να το δούν, να το αγγίξουν. Το παιδί δεν θέλει μόνο να ακούς την φωνή του και να του δίνεις οδηγίες που θα βρεί το φαγητό του, τα ρούχα του και πότε να πάει για ύπνο. Έτσι το παιδί γίνεται αγρίμι κι επιτίθεται. Και κάποια στιγμή θα επιτεθεί ακόμη και σε εσένα. Το παιδί θέλει αγάπη, ενδιαφέρον, κατανόηση, όνειρα, γνώσεις, ισορροπία, ελευθερία, αρχές. Δεν θέλει αδιαφορία, ασυδοσία και playstation, για να γίνει ξυπόλητος πρίγκιπας στην εικονική πραγματικότητα της μανούλας των διαφημίσεων. Η μάνα είναι το λάδι και κρατά το καντήλι αναμμένο να φωτίζει το δρόμο του. Είναι λάδι…και ποτίζει και γλυστρά παντού. Κι όσο κι αν το πλύνεις αφήνει το σημάδι του. Είναι ζάχαρη που μπορεί να απαλύνει κάθε πίκρα. Είναι ζάχαρη, που χάνεται η μορφή της, αλλά η γλύκα της μένει. Είναι ζάχαρη που ακόμη κι εμείς, τα μεγάλα παιδιά, θέλουμε να γευτούμε. Μάνα είμαι εγώ, εσύ, κι εσύ, κι εσύ, κι όλες μαζί, κι όλοι οι γονείς μαζί, ας βοηθήσουμε ο ένας τον άλλο κι ας προσπαθήσουμε να γίνουμε εμείς καλύτερα παιδιά, για να γίνουν και τα παιδιά μας αύριο καλύτεροι γονείς!»

Η γιορτή συνεχίστηκε με ποιήματα και τραγούδια από τα παιδιά Γ1,Γ2 και Ε1 αλλά και με βίντεο με φωτογραφίες των μικρών μαθητών στην αγκαλιά της μαμάς τους. 

Τέλος όλες οι μαμάδες, πήραν αναμνηστικά, φτιαγμένα από τα χεράκια των παιδιών τους, αλλά κι εκείνες με την σειρά τους πρόσφεραν τα δικά τους κεράσματα.